Harald Foss, Rolandskvadet

Harald Foss, Rolandskvadet. Seks mine jarlar heime vera, gøyme det gullet balde, Andre seks på heidningalando då svinga dei jørni kalde Rida dei ut av Franklandet med dyre dros I sadel, Bles I luren Olivant på Ronsalavollen Runde dei opp sine silkje segl høgt I sigalråe, Sigla dei ut åt hei ingslondo I virkevikune ein og tvåe Arene og ankaret tok inn på kvite sanden: Det var Roland, konungafredan, trødde den fysste på land Slogest dei utpå Ronsarvollen I dagane två og trjå; Blåmennan fall for Rolandssverd som gav seg fyri ljåe Fram så søkte blåmannfjødi skygde fyri sole; Reddast var ein jamningen bad Roland blåse I hornet Roland sette luren fyr blogga munn, så bles han I med vreide; Ljoden ber ivi hav og fjell, I trio dagar av leide Det var Magnus kongjen, no set han I å gråta: Kva tru vantar freden min No høyrer eg luren låta Det var Magnus kongjen, Skundar han sin fred: Daud låg Roland konungafreden, Heldt I han sitt sverd Heim kom Magnus kongj